اگر در منطقه‌ای زندگی می‌کنید که تب دنگی در آن رخ می‌دهد یا به این مناطق سفر کرده‌اید و هر یک از علائم هشداردهنده را مشاهده کردید، فورا به پزشک مراجعه کنید. علائم هشداردهنده شامل درد شدید معده، استفراغ، مشکل در تنفس یا وجود خون در بینی، لثه، استفراغ یا مدفوع است (اگر شخصی از مکانی که ویروس دنگی در آن شایع است بازگردد و پس از ۱۴ روز نشانه‌ها را در خود مشاهده نکند، به ویروس دنگی آلوده نشده است).

تب دنگی توسط یکی از چهار نوع ویروس دنگی ایجاد می‌شود. امکان ابتلا به عفونت تب دنگی براثر معاشرت با فرد آلوده وجود ندارد و همان طور که قبلا اشاره شد، تب دنگی توسط نیش پشه آئدس منتشر می‌شود.

دو نوع پشه که اغلب ویروس‌های دنگی را منتشر می‌کنند، هم داخل و هم خارج از اقامتگاه‌های انسانی فراوان هستند. وقتی پشه فرد آلوده به ویروس دنگی را نیش می‌زند، ویروس وارد بدن پشه می‌شود. سپس وقتی پشه آلوده فرد دیگری را نیش می‌زند، ویروس با ورود به گردش خون آن فرد، موجب عفونت می‌شود.

پس از بهبودی از تب دنگی، فرد نسبت به آن نوع ویروسی که وی را آلوده کرده مصونیت طولانی‌مدت خواهد داشت، اما در برابر سه نوع دیگر ویروس تب دنگی ایمن نخواهد بود؛ بدین معنا که امکان آلوده‌شدن توسط سه ویروس دیگر در آینده وجود دارد. اگر برای بار دوم، سوم یا چهارم به تب دنگی مبتلا شوید، خطر ابتلا به فرم شدید تب دنگی افزایش می‌یابد.

سیستم ایمنی بدن ابزارهایی دارد که می‌تواند برای تشخیص عفونت‌ها و بهتر شدن در مبارزه با آن‌ها به‌کار بگیرد. وقتی بدن شما با ویروس مبارزه می‌کند، به جعبه‌ابزار خود نگاه می‌کند تا متوجه شود کدام ابزار (آنتی‌بادی) می‌تواند آن تهدید خاص را نابود کند.

آنتی‌بادی‌ها دربرابر هر مهاجم مضر اختصاصی عمل می‌کنند و مانند کلید با یک قفل مطابقت دارند. آنتی‌بادی‌ها به هدف خاص خود متصل می‌شوند و سیستم ایمنی آن را از بین می‌برد. وقتی بدن متوجه شد چگونه با آن ویروس خاص مبارزه کند، بعید است که دیگر آن ویروس بتواند شما را بیمار کند.

پس از آلوده‌شدن به یکی از چهار سویه ویروس تب دنگی، در آینده دوباره به آن آلوده نخواهید شد. اما آنتی‌بادی‌های که آن سویه خاص را هدف قرار می‌دهند، به‌طور کامل با سویه‌های دیگر ویروس مطابقت ندارند. بنابراین اگر بعداً با سویه دیگری از ویروس مذکور آلوده شدید، ویروس می‌تواند از این سازگاری ناقص برای فریب‌دادن سیستم ایمنی شما (افزایش وابسته به آنتی‌بادی) استفاده کند.

سویه‌های مختلف می‌توانند توسط آنتی‌بادی‌هایی که علیه سویه اولی که به آن مبتلا شده‌اید، گرفتار شوند و به درون سلول کشیده شوند، اما به دلایلی که کاملا مشخص نیست، ویروس از بین نمی‌رود. ویروس وارد سلول‌ها می‌شود و راحت‌تر می‌تواند شما را آلوده کند و موجب بیماری جدی شود.

تب دنگی مانند عفونت هایی نظیر آنفلوانزا از فردی به فرد دیگر سرایت نمی‌کند. تنها راه ابتلا به تب دنگی از فرد دیگر، آلوده‌شدن فرد باردار است. اگر باردار باشید و به تب دنگی دچار شوید، می‌توانید طی بارداری یا زایمان آن را به کودک خود منتقل کنید.

در موارد زیر خطر ابتلا به تب دنگی یا نوع شدیدتر آن بیشتر است:

اگر در مناطق گرمسیری ساکن باشید یا به این مناطق سفر کنید. حضور در مناطق گرمسیری و نیمه‌گرمسیری خطر مواجهه با ویروس عامل تب دنگی را افزایش می‌دهد.

در گذشته به تب دنگی مبتلا شده باشید. عفونت گذشته با ویروس تب دنگی خطر ابتلا به علائم شدید را در صورت ابتلای مجدد افزایش می‌دهد.

تب دنگی شدید می‌تواند موجب خونریزی داخلی و آسیب اعضا شود. فشار خون می‌تواند تا حد خطرناکی کاهش پیدا کند و موجب شوک شود. در برخی موارد، تب دنگی شدید می‌تواند جان فرد مبتلا را بگیرد.